Medaille voor Van den Brink na bloed, zweet en tranen

Op het podium staan in Valparaíso voelde voor Martin van den Brink en het hele team van Mammoet Rallysport als een overwinning, de medaille die iedere gefinishte deelnemer krijgt, als de hoofdprijs. Nog maar een paar dagen geleden immers lag Van den Brink zo goed als uit de rally. De voldoening aan de finish had niet groter kunnen zijn.

Als twintigste truck naar het podium rijden, was niet wat Martin van den Brink vooraf in gedachten had. “We hadden een andere doelstelling”, zei hij, na het podium. “Die hebben we gehaald, we konden het alleen niet vasthouden. Daarom moesten we terug naar de basis: de finish halen. Het team heeft er met vereende krachten voor gezorgd dat ik hier sta.”

Al jaren hikt Van den Brink aan tegen de top 10. Deze Dakar leek hij ‘m in the pocket te hebben. Maar opnieuw ging het mis. Vorig jaar was het een bijna-crash in de laatste etappe, deze keer een verkeerde koppelingsplaat in de koninginnenrit. Het team meldde rond de middag via Twitter dat Van den Brink vrijwel zeker uit de rally lag. Kort daarna volgde de mededeling dat de monteurs erop uit waren gestuurd om een poging te doen de truck te repareren, maar dat de kans klein was dat het  zou lukken. Van den Brink spoorde de mannen aan alles uit de kast te halen. “Ze hadden er een hard hoofd in en riepen dat het niet kon. Een versnellingsbak weegt 300 kilo, we hadden geen takeltje, niks. Maar het moest, desnoods met de hand. Als we het niet zouden proberen, zou ik er zeker uit liggen. Als het zou lukken, zou ik hoe dan ook gaan rijden, voor mijn part ’s nachts. Laat één ding duidelijk zijn: wij zijn Mammoet Rallysport en wij geven nooit op. Dat zou een slechte zaak zijn.”

Het euvel bleek een verkeerd geleverde koppelingsplaat te zijn, met negen klinknagels in plaats van twaalf. Aan het eind van de middag reed de truck weer, Van den Brink, navigator Peter Willemsen en monteur Arjan Veenvliet gingen ’s nachts door de duinen.

Het kostte bloed, zweet en tranen, vele kostbare uren plus een penalty van vier uur wegens overschrijding van de maximum tijd die stond voor de special, maar Van den Brink haalde het. Het klassement was naar de knoppen, maar Mammoet Rallysport was nog in de race. “Dat was een goede leerschool”, stelde Van den Brink in Valparaíso vast. “Hoe een klein dingetje van doorslaggevende invloed kan zijn.”

Tot die beruchte donderdag ging het eigenlijk uitstekend. De grootste tegenvaller voor het team was dat Pascal de Baar al in de vierde etappe uitviel vanwege een kapotte versnellingsbak. Van den Brink had wat akkefietjes – 400 kilometer zonder voorruit (etappe 4), een losgeschoten klem van de turbo en een smeltende leiding van de vierwielaandrijving (etappe 8), een Fransman die in de weg reed (etappe 9), twee klapbanden (etappe 10) – maar dat hoort bij de Dakar. Tot en met de tiende etappe stond Van den Brink op 10, met zicht op 9 en zelfs een reële kans op 8. “Het mocht niet zo zijn, maar dit is een vrijbrief voor volgend jaar”, sprak hij strijdlustig. “We zijn vooruitstrevend en geven het niet op. Nooit.”